Ek van Zanten
Zaltbommel 1933

Ek van Zantens vader was violist en zijn moeder schilderes. Van zijn grootvader van moederskant, architect en professor J.G. Wattjes, hoogleraar bouwkunde aan de Technische Hoogeschool in Delft, kreeg de achtjarige Ek een brok klei, hij maakte hiermee zijn eerste beeldjes.

Na de Tweede Wereldoorlog, in 1946, deed de dertienjarige Van Zanten toelatingsexamen voor de Kunstnijverheidschool. Men vond hem toen, heel begrijpelijk, te jong. Juffrouw Co Werleman bood aan hem les te geven op de Rijksnormaalschool, een opleiding voor tekenleraar. Hij was daar 'hospitant'-leerling en volgde alle lessen die hem nuttig leken om beeldhouwer te worden, zoals Artis-tekenen, modeltekenen en kunstgeschiedenis. Tegelijkertijd kreeg hij eenmaal per week boetseerles in de Zomerdijkstraat bij de beeldhouwer Johan Polet. In Polets atelier maakte hij, aan de hand van eigen tekeningen, de Mantelbaviaan.
In 1948, op vijftienjarige leeftijd, deed Van Zanten toelatingsexamen voor de Rijksakademie van Beeldende kunsten aan de Amsterdamse Stadhouderskade. Hij nam een map met modeltekeningen en diverse kleine dierfiguren mee en werd aangenomen. Jos Wong en Jan Wolkers waren zijn klasgenoten. Docent was hoogleraar beeldhouwkunde Piet Esser. Van hem leerde Van Zanten beweging weer te geven: beweging verstild op het juiste moment. Er werd veel naar model gewerkt en hij maakte dierfiguren. Ook volgde hij lessen in de avonduren. De laatste twee jaar van de opleiding werd er met hout en steen gewerkt.
Na vijf jaar academie, in 1953, werd aan Van Zanten een beurs toegekend op voorspraak van Esser en John Rädecker. Daarmee ging hij naar de Ecole Nationale d'Architecture et des Arts Décoratifs in Brussel, waar hij zijn opleiding vervolgde bij professor Charles Leplae, die een leerling was van Charles Despiau .

In 1955 nam Van Zanten deel aan de Internationale Openluchttentoonstelling Park Sonsbeek te Arnhem, met een groot beeld Dame in stoel. Datzelfde jaar won hij de gouden medaille van de Prix de Rome. Hij trouwde met de schilderes Annemarie Eilers. En vertrok naar Rome in 1956, waar hij tot begin 1959 verbleef. Hij kreeg verschillende opdrachten. Grote bewondering had hij voor de beeldhouwers Marino Marini en Emilio Greco. Van Zantens ideaal was om 'alles van het vak te kunnen: portretten, monumenten, penningen, reliëfs, voor deuren bijvoorbeeld.'
Na zijn terugkeer uit Italië, woonde en werkte Van Zanten aan de Amsterdamse Zomerdijkstraat in de voormalige atelierwoning van Rädecker. Hier maakte hij onder andere het beeld Europa en de stier voor de gemeente Hilversum. Hij kreeg er in 1963 de gemeentelijke cultuurprijs van Hilversum voor.
De VPRO zond in 1961een televisieportret van de beeldhouwer uit, met als interviewer Simon Vinkenoog. Naar aanleiding van deze uitzending kreeg Van Zanten een opdracht van de Nederlandse ambassade in Washington. Hiervoor maakte hij het grote beeld Dijkwerkers, symbool voor samenwerken om de zee tegen te houden. Het beeld maakte hij in zijn atelier in Naarden waar hij  inmiddels woonde. Er volgde nog een grote opdracht, dit keer voor de Maashaven te Rotterdam, Dijkwerkers, een variant op het eerdere beeld.

Van Zanten heeft zeer veelzijdig werk gemaakt, zoals hij zich had voorgenomen, zijn werk bestond ook uit: penningen, reliëfs en portretten. Sporters waren een geliefd onderwerp om uit te beelden, zoals rugbyspelers, honkballers en zwemmers. Ook maakte hij vele grote en kleine dierfiguren, vooral paarden, maar ook Pauwen, die op de Pauwbrug in Leiden staan. Voorbeelden van portretten zijn: Piet Eilers, Eric Schneider en Elly Ameling. Zo’n dertig grote en kleinere beelden van Van Zanten zijn geplaatst door het hele land.

Van 1971 tot en met 1989 was Van Zanten docent aan de Academie Minerva te Groningen. Hij was  betrokken bij de Nederlandse Kring van Beeldhouwers te Naarden en bij de Gooise afdeling van de Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars van 1964 tot en met 1974.
In 1980 is hij gescheiden van Eilers. Sinds 1997 woont hij samen met de beeldhouwster Yvonne Zeylstra.

Literatuur
Arnoud van Zanten, Marcella van Zanten, Frederic Bastet, Ek van Zanten. Zestig jaar beeldhouwer, Naarden, Het Badhuis, 2008.